Jassey, V. E. J., Walcker, R., Kardol, P., Geisen, S., Heger, T., Lamentowicz, M., Hamard, S., & Lara, E. 2022. Contribution of soil algae to the global carbon cycle. New Phytol, 234(1), 64–76. DOI: 10.1111/nph.17950
Glony glebowe wychwytują około 3,6 gigaton węgla rocznie, co odpowiada 30 proc. emisji dwutlenku węgla wytwarzanym przez człowieka - ustalili naukowcy z międzynarodowego konsorcjum, do którego należy Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wyniki badania opublikowano w New Phytologist. Glony glebowe to grupa mikroorganizmów fototropicznych, które do swojego rozwoju potrzebują światła. Należą do nich między innymi cyjanobakterie. W każdym gramie wierzchniej warstwy gleby jest średnio około 5 milionów mikroskopijnych glonów. Podobnie jak rośliny, pochłaniają one CO2 z atmosfery, zwiększając w ten sposób pulę węgla w glebie.
Według badań opublikowanych w The New Phytologist 1 lutego 2022 roku w każdym gramie wierzchniej warstwy gleby jest średnio około 5 milionów mikroskopijnych glonów. Podobnie jak rośliny, pochłaniają one CO2 z atmosfery, zwiększając w ten sposób pulę węgla w glebie. W badaniach wziął udział prof. dr hab. Mariusz Lamentowicz z Pracowni Ekologii Zmian Klimatu na UAM. Aby lepiej zrozumieć globalne rozmieszczenie tych lądowych glonów i przewidzieć ich roczną produktywność za pomocą modelu uczenia maszynowego, zespół naukowców zebrał dane z literatury na temat tych mikroorganizmów. Odkryli oni, że glony glebowe wychwytują około 3,6 gigaton węgla rocznie, co odpowiada 30% emisji dwutlenku węgla spowodowanych działalnością człowieka. Wyniki te zmieniają podstawowe założenia dotyczące roli mikroorganizmów w glebie, pokazując, że fotosynteza mikrobiologiczna jest głównym składnikiem nie tylko ekosystemów wodnych, ale także większości lądowych, i podkreślają kluczową rolę mikroalg w globalnym obiegu węgla. Ochrona bioróżnorodności gleby nigdy nie była tak ważna, jak obecnie, kiedy coraz pilniejsza jest potrzeba wykorzystania wszystkich możliwości obniżenia poziomu CO2 w atmosferze. Zespół badaczy pracujący nad tym odkryciem był międzynarodowy. Udział w nim wzięli także naukowcy z Laboratoire Écologie Fonctionnelle et Environnement (CNRS / INP Toulouse / Université Toulouse III –Paul Sabatier), Wydziału Ekologii Lasu i Zarządzania Szwedzkiego Uniwersytetu Nauk Rolniczych, Laboratorium Nematologii Uniwersytetu Wageningen, Wydziału Ekologii Ziemi Holenderskiego Instytutu Ekologii, Uniwersytetu Nauk Stosowanych Zachodniej Szwajcarii, ) oraz Real Jardín Botánico w Madrycie.