W artykule prezentujemy wersję narzędzia do mierzenia motywacji do aktywności fizycznej przystosowanego do badań na polskich uczestnikach.
To czy dana osoba podejmie aktywność fizyczną zależy od bardzo wielu czynników. Jedne osoby zmotywuje strach przed konsekwencjami braku ruchu, inne zareagują na aspekt rywalizacyjny a jeszcze inne znajdą w ruchu elementy medytacji wpływające także na kondycje psychiczną. Czynniki motywacyjne należą do najważniejszych determinantów podejmowania i uczestnictwa w aktywności fizycznej. Planując działania interwencyjne o charakterze kompensacyjnym lub promocyjnym odniesiemy lepszy efekt, jeśli te działania będą celowe i dopasowane do odbiorców. A do tego celu powinniśmy znać strukturę ich motywacji. Bazując na zaproponowanym przez Nichollsa podziale na orientację działań skoncentrowaną na zadaniu lub na sobie Patherick i Markland w 2008 skonstruowali skalę do pomiaru obu tych wymiarów. Nasza praca skupia się na procesie adaptacji do warunków polskich tego narzędzia a jej głównym celem jest ocena właściwości psychometrycznych polskiej wersji skali GOEM oraz określenie związków pomiędzy jej podskalami „Zadanie" i „Ego" a wybranymi komponentami aktywności fizycznej, tj. częstością podejmowania aktywności fizycznej, deklarowanym czasem na sesję oraz czasem spędzonym na podejmowaniu aktywności fizycznej.
Oprócz typowych wskaźników oceny psychometrycznej prezentujemy również analizę rzetelności pozycji testowych poprzez zastosowanie modelu IRT.
W naszych badaniach uczestniczyło 318 osób (173 kobiety, 145 mężczyzn) w wieku 21 lat podejmujących rekreacyjną aktywność fizyczną. Odnotowano dodatnie asocjacje podskali zadaniowej z częstością podejmowania aktywności fizycznej i czasem spędzonym podczas pojedynczej sesji ćwiczeń, co można interpretować jako wynik wskazujący, że osoby zorientowane na zadanie będą ćwiczyć więcej i częściej. Nie ma takich związków z wynikiem na skali „Ego”, czyli potocznie z ćwiczeniem dla siebie.
Skala jest też wrażliwa na różnice płciowe – w toku analiz okazało się, że mężczyźni osiągają przeciętnie wyższy wyniki od kobiet na skali „Ego”. Przypuszczamy, że znajduje tu odzwierciedlenie wyższa wartość tężyzny fizycznej dla mężczyzn, niż dla kobiet.