Mirosław Pawlak, Mariusz Kruk. Joanna Zawodniak (2023). Investigating individual trajectories in experiencing boredom in the language classroom: The case of 11 Polish students of English. Language Teaching Research, 26(4), 598–616. https://doi.org/10.1177/1362168820914004
Nauka języka obcego, podobnie jak wszystkie inne działania, których się podejmujemy, wywołuje zarówno pozytywne, jak i negatywne emocje. Jedną z nich jest uczucie nudy, negatywna emocja która dopiero ostatnio przyciągnęła uwagę badaczy procesów uczenia się i nauczania języka obcego. Choć odczucie nudy często trudno jest w bezpośredni sposób zaobserwować, może ona wywierać niezwykle negatywny wpływ na proces uczenia się i nauczania języka obcego.
Artykuł prezentuje wyniki badania empirycznego, w którym podjęło próbę określenia indywidulanych trajektorii w odczuwaniu nudy przez 11 studentów filologii angielskiej na studiach I-go stopnia w polskim uniwersytecie. Dane zostały zebrane podczas jednych zajęć, które koncentrowały się na rożnych podsystemach i sprawnościach języka, przeprowadzonych przez jednego z autorów. Obejmowały one: (1) kwestionariusz wymagający podania informacji demograficznych (np. wiek, płeć, samoocena), (2) skalę opracowaną w celu pomiaru nudy w tym kontekście, która składała się z 27 stwierdzeń (np. „Podczas zajęć z języka angielskiego często myślę o rzeczach z nimi niezwiązanych”), (3) kwestionariusza dotyczącego odczuwania nudy podczas zajęć, w którym uczestnicy zaznaczali poziom tej emocji co pięć minut w siedmiostopniowej skali, wybierali przymiotniki, które opisywały przeprowadzone zajęcia (np. „przydatne – nieprzydatne”) i zwięźle opisywali swoje odczucie nudy w ich trakcie. Analiza zebranych w ten sposób danych pokazała, że ogólne tendencje dotyczące odczuwania nudy przekładają się w pewnym zakresie na sposób, w jaki ta negatywna emocja przejawia się podczas konkretnych zajęć. Z drugiej strony analiza pokazała, że tendencje odnotowywane na poziomie grupy mogą się różnić w zasadniczy sposób od trajektorii tej emocji w przypadku poszczególnych uczących się oraz, że tego typu trajektorie są wypadkową wielu różnych czynników związanych z danym kontekstem i różnicami indywidulanymi (np. wykonywane zadania, omawiane tematy, style uczenia się, wyznaczone cele, poziom zaawansowania). Uzyskane wyniki pozwoliły na zaproponowanie rozwiązań dydaktycznych mających na celu ograniczenie poziomu nudy, takich jak zapewnienie pewnej dozy nowych doświadczeń podczas zajęć oraz umożliwienie studentom przejęcia większej kontroli nad wykonywanymi zadaniami i omawianą podczas zajęć tematyką.
