Michał Dzięcielski, Karima Kourtit, Peter Nijkamp, Waldemar Ratajczak: Basins of attraction around large cities - A study of urban interaction spaces in Europe, Cities 119, 103366 https://doi.org/10.1016/j.cities.2021.103366
Geograficzne rozproszenie i rozkład wielkości miast wydają się na pierwszy rzut oka wykazywać przypadkowy wzór. W historii geografii i planowania przestrzennego podjęto kilka prób w celu zidentyfikowania lub wyprowadzenia zorganizowanych lub wystylizowanych struktur w pozornie chaotycznym systemie osadnictwa w świecie rzeczywistym. Przykładem może być teoria miejsc centralnych i modele hierarchicznych systemów przestrzennych Tinbergena-Bosa. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie stylizowanego i ilościowego obrazu względnych pozycji przestrzennych i stref wpływów 14 dużych miast europejskich w geo-grawitacyjnym polu sił na podstawie szczegółowych danych dotyczących obszernego zestawu wielowymiarowych wskaźników z bazy danych GPCI (Global Power City Index). Zakładając istnienie wzajemnie połączonej sieci miejskiej, w artykule zbadano i odwzorowano istnienie oddziaływań grawitacyjnych pomiędzy aglomeracjami miejskimi poprzez wytwarzanie pól oddziaływań przestrzennych atraktorów (basenów przyciągania) w europejskim systemie miejskim. Podejście to stanowi przykład wyłaniającej się Systemowej Geografii Ekonomicznej (SEG). W pracy wyznaczono kontury stylizowanej mapy pól grawitacyjnych miast o różnej wielkości, tarciach odległościowych i położeniu geograficznym. W artykule, w szczególności omówiono wpływ uogólnionych parametrów tarcia dla zbioru różnorodnych kluczowych cech miejskich. Okazuje się, że: wielkość, względna pozycja przestrzenna, tarcie przestrzenne i wielowymiarowe zmienne są odpowiedzialne za pojawienie się złożonej i skomplikowanej struktury miejskiej. W pracy pokazano zasady działania atraktorów przestrzennych. Takie eksperymenty "wirtualnej rzeczywistości" pozwalają lepiej zrozumieć dynamiczną złożoność systemów miejskich.